บทที่ 4

“คุณจอห์นสันคะ ฉันทำแบบนี้ไม่ได้ค่ะ”

โซเฟียต้องการเงินก็จริง แต่ไม่ใช่ด้วยวิธีนี้

เธอยื่นซองนั้นคืนให้เขา

ไมเคิลแปลกใจกับการปฏิเสธอย่างหนักแน่นของเธอ เขาตัดสินใจใช้ไพ่ตายจึงเอ่ยถาม “อะไรกัน เมื่อคืนคุณไม่พอใจเหรอ”

ความตรงไปตรงมาของเขาทำให้โซเฟียหน้าแดง เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นฝ่ายเสียเปรียบที่ต้องอยู่กับเขาทั้งคืน

เมื่อเห็นเธอเงียบไป ไมเคิลจึงรุกต่อ “คุณบอกว่าอยากจะจ่าย เรทของผมสำหรับหนึ่งคืนคือหนึ่งแสนดอลลาร์ คุณจะจ่ายยังไง”

หนึ่งแสนดอลลาร์! โซเฟียเบิกตาโพลง มันมากเกินไป

เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมตกลง

โซเฟียนึกถึงค่ำคืนอันเร่าร้อน ใบหูของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมาเมื่อนึกถึงมัน

มันเป็นการตัดสินใจชั่ววูบ และเธอไม่คิดว่ามันจะนำมาสู่เรื่องแบบนี้

เธอลังเล คืนนั้นเธอมีความสุข และการตกลงทำเรื่องนี้ก็ไม่ได้ทำร้ายเธอจริงๆ

ไมเคิลหล่อเหลา หุ่นดี และเขาสามารถมอบความสุขล้นเหลือให้เธอได้ การอยู่กับเขาไม่ใช่เรื่องเสียหาย

แต่คำว่า ‘เมียน้อย’ เป็นอะไรที่ยอมรับได้ยาก ถ้าเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

เมื่อสัมผัสได้ถึงความลังเลของเธอ ไมเคิลจึงเกลี้ยกล่อมอย่างนุ่มนวล “นี่เป็นความลับระหว่างเราสองคน จะไม่มีใครรู้ ถ้าวันไหนคุณเบื่อข้อตกลงนี้แล้ว คุณก็ไปได้ทุกเมื่อ”

โซเฟียอดใจอ่อนไม่ได้ แม้ก่อนหน้านี้จะรังเกียจสถานะเช่นนี้ก็ตาม

ฮอไรซอน คอร์ปอเรชั่น เป็นสถานที่ที่หลายคนใฝ่ฝันอยากจะทำงาน การรักษาตำแหน่งของเธอไว้ที่นั่นเป็นเรื่องที่ยากจะปฏิเสธ

หลังจากชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียแล้ว โซเฟียก็ตกลง เธอหยิบปากกาขึ้นมาแล้วเซ็นชื่อลงไป

เธอหาข้ออ้างให้ตัวเอง “ฉันจะคืนเงินให้คุณเมื่อเก็บเงินได้มากพอ”

เมื่อเห็นโซเฟียเซ็นชื่อ ไมเคิลก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม โซเฟียก็ตกลงแล้ว อนาคตค่อยว่ากันทีหลัง

ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น คงไม่คิดมากขนาดนี้และตกลงไปทันทีแล้ว

ไมเคิลสตาร์ทรถและขับไปยังวิลล่าบนไหล่เขา

โซเฟียไม่รู้ว่าพวกเขากำลังจะไปไหน เธอนั่งเงียบๆ อยู่บนเบาะข้างคนขับ ทำตามบทบาทของการเป็นเมียน้อย

เมื่อรถจอดลงตรงหน้าวิลล่า โซเฟียก็อดทึ่งกับภาพที่เห็นไม่ได้

ไมเคิลคงจะร่ำรวยกว่าที่เธอจินตนาการไว้มาก เขาเป็นถึงประธานของฮอไรซอน คอร์ปอเรชั่นตั้งแต่อายุยังน้อย

เมื่อเห็นสีหน้าตกตะลึงของโซเฟีย ไมเคิลก็ยิ้มมุมปากแล้วลงจากรถไปก่อน

ไมเคิลพูดว่า “ปกติไม่มีใครมาที่นี่ ถ้าคุณอยากย้ายเข้ามาอยู่ก็ได้นะ”

ไมเคิลเดินอ้อมมาทางฝั่งผู้โดยสารและเปิดประตูให้เธออย่างสุภาพบุรุษ

โซเฟียรู้สึกเหมือนได้รับเกียรติในบทบาทใหม่ของเธอ จึงขอบคุณเขาแล้วลงจากรถ “ไม่เป็นไรค่ะ ที่พักของฉันใกล้ที่ทำงานมากกว่า สะดวกกว่าเยอะ”

ถ้าเธอย้ายเข้ามาอยู่ ไม่กี่วันข่าวลือคงแพร่สะพัดไปทั่วออฟฟิศ พนักงานฝึกหัดธรรมดาๆ มาอาศัยอยู่ในวิลล่าเดี่ยวชานเมืองคงเป็นสัญญาณชัดเจนว่าเธอถูกเลี้ยงดู

ไมเคิลไม่แปลกใจกับการปฏิเสธของเธอ ถ้าเธอตกลงสิถึงจะแปลก

ไมเคิลมาพักที่วิลล่าแห่งนี้เป็นครั้งคราว มันจึงสะอาดและเป็นระเบียบอยู่เสมอ

ทันทีที่ก้าวเข้าไปข้างใน ไมเคิลก็ดึงโซเฟียเข้ามาในอ้อมแขนและจูบเธออย่างล้ำลึก

การกระทำที่กะทันหันทำให้โซเฟียตกใจ เธอพยายามผลักเขาออกตามสัญชาตญาณ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเซ็นเอกสารไปแล้ว เธอก็ผ่อนคลายลง

จูบของไมเคิลรุนแรงและเร่าร้อน ทำให้โซเฟียอ่อนระทวยจนแทบยืนไม่ไหว เธอต้องพึ่งพากำลังของไมเคิลเพื่อทรงตัว

ห้องมีแสงสลัวๆ ยิ่งช่วยเสริมบรรยากาศที่ใกล้ชิดอยู่แล้วให้มากขึ้นไปอีก

ไมเคิลถอนริมฝีปากออก หน้าผากของเขาจรดอยู่กับหน้าผากของโซเฟีย เขาเช็ดความชื้นจากริมฝีปากของเธอและหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นใบหูที่แดงก่ำของเธอ

จากนั้นเขาก็ช้อนร่างเธอขึ้นอุ้มและวางลงบนเตียงนุ่ม

ไมเคิลขึ้นคร่อมทับเธอ ริมฝีปากอุ่นร้อนของเขาไล่ลงมาตามลำคอ ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาทำให้เธอสั่นสะท้าน

เสื้อผ้าของเธอหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ การเปลือยกายต่อหน้าไมเคิลเป็นครั้งที่สองทำให้โซเฟียรู้สึกประหม่า เธอพยายามจะปิดหน้าอก แต่ไมเคิลไม่ยอม

เขารวบข้อมือทั้งสองข้างของเธอขึ้นไปเหนือศีรษะ เผยให้เห็นร่างกายของเธอต่อสายตาของเขา

ไมเคิลก้มศีรษะลงและครอบครองยอดถันของเธอด้วยริมฝีปาก ขบเม้มมันเบาๆ

โซเฟียบิดเร้าร่างกายอยู่ใต้เขา พยายามบรรเทาความตึงเครียดที่ก่อตัวขึ้นภายใน

สำหรับไมเคิลแล้ว การปลุกเร้าผู้หญิงเป็นเรื่องที่ง่ายดายเหลือเกิน

เมื่อพอใจกับภาพยอดถันที่ชุ่มฉ่ำของเธอแล้ว ไมเคิลก็เริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเอง

เมื่อทั้งคู่เปลือยเปล่า ไมเคิลก็จ่อแก่นกายของเขาที่ปากทางช่องคลอดของเธอ

เขาจูบโซเฟียอีกครั้งขณะที่ค่อยๆ สอดแทรกเข้าไป

ทั้งคู่ครางออกมาพร้อมกันเมื่อเขาสอดแทรกเข้ามา โซเฟียตอดรัดเขาทันที

แม้จะเคยใกล้ชิดกันมาก่อน แต่ความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไปทำให้โซเฟียรู้สึกไม่สบายใจ แต่ไม่นานความสุขสมก็ทำให้เธอลืมทุกสิ่ง ร่างกายของเธอตอบสนองอย่างกระตือรือร้น

ไมเคิลยังคงขยับกายกระแทกกระทั้น มองเธอกัดนิ้วตัวเองแล้วหัวเราะเบาๆ

เขาโน้มตัวลงกระซิบข้างหูเธอ “อย่ากลั้นสิ ปล่อยมันออกมา”

มือของไมเคิลลูบไล้ไปทั่วทรวงอกของเธอ สัมผัสได้ถึงเนื้อนุ่มที่ล้นทะลักผ่านนิ้วมือ

ครู่ต่อมา เขาอดกลั้นอารมณ์ที่จะถึงจุดสุดยอดไว้ แล้วพลิกร่างของโซเฟียให้นอนคว่ำ

เขาสอดใส่จากด้านหลัง เข้าไปได้ลึกกว่าเดิม

สมองของโซเฟียขาวโพลน เสียงครางแผ่วเบาของเธอยิ่งกระตุ้นไมเคิล

“เบาๆ หน่อย” เธออ้อนวอน พลางดันหน้าอกของเขา

สำหรับไมเคิลแล้ว ท่าทีของเธอไม่ต่างอะไรกับยาปลุกกำหนัด

เขารวบมือเธอไว้ด้านหลัง กดท่อนบนของเธอให้แนบชิดกับเขา สัมผัสได้ถึงความร้อนของกันและกัน